N’gola Ritmos – Monami
Wat mij altijd bijgebleven is, is het nummer “Monami” van N’gola Ritmos. Telkens opnieuw bezorgd het mij kippevel. En net omdat het na jaren nog steeds in mijn geheugen gegrift staat, wil ik dit graag met jullie delen.
Dit nummer heeft een groot aandeel in de Angolese cultuur.
We zijn dankbaar dat deze video bestaat, want in de Angolese cultuur is het niet gebruikelijk om zaken op te nemen of op te schrijven. Men geeft kennis, ervaring, tradities, … mondeling aan de volgende generaties. De Angolese cultuur heeft dus echt een mondelinge overdracht, terwijl men in België eerder een schriftelijke overdracht hanteert (alles wordt op papier gezet en men moet gaan studeren om kennis te vergaren).
Daardoor is er in vergelijking met België bijvoorbeeld heel erg weinig te vinden over de Angolese geschiedenis, ondanks dat Angola een ontzettend rijke cultuur en geschiedenis heeft. Om hun cultuur te leren kennen, dan moet je eigenlijk echt naar Angola zelf gaan, en daar luisteren naar de huidige en oudere generatie die je alles wat je wenst te weten mondeling zullen doorgeven.
De groep N’gola Ritmos is een traditionele muziekband, opgericht rond 1947 door Liceu Vieira Dias. Ze zongen in Kimbundu (de 2de meest gesproken Bantu-taal uit Angola) en worden in het algemeen beschouwd als de voorlopers van de Semba. Het is de eerste groep die de combinatie zanger-orkest-gitaren maakte.
Dit nummer Monami is opgenomen in 1964, een moment waarop verschillende bevrijdingsgroepen streden naar onafhankelijkheid. Met dit nummer werd de groep steeds meer erkend door het grote publiek en de groep maakte de Angolese muziek bekend in Angola, in Afrika en zelfs in Europa.
Men mocht geen kritiek geven op politieke beslissingen die genomen werden door de Portugezen, en de muziekgroepen zongen bijgevolg in metaforen, zodat ze toch hun verdriet en pijn konden uiten, zonder hiervoor gestraft of vervolgd te worden. In dit nummer ‘Monami’ zingt de moeder over haar pijn omdat de Portugezen haar zoon hebben meegenomen, waarbij ze in het nummer de portugezen vervangt door de regen. Muziek is als vanouds een manier van uiting van emoties en helpt om om te gaan met moeilijke (of zoals hier vreselijke) situaties.
